Judaszowiec kanadyjski (Cercis canadensis)

Małe drzewo o parasolowatej koronie i oryginalnie umiejscowionych kwiatach. Dorasta do 3,5 – 6 m wysokości.

Zakwita na przełomie kwietnia i maja, przed rozwojem liści. Motylkowate kwiaty są drobne (około 1,5 cm), ale bardzo dekoracyjne, intensywnie różowe, zebrane w pęczki po kilka, wyrastają charakterystycznie z pączków śpiących kory, na pędach zeszłorocznych, ale także na starszych gałęziach i bezpośrednio na pniu.

Zjawisko to występuje rzadko i nosi nazwę kauliflorii.

Liczba kwiatów jest oszałamiająca i często całe drzewo – od podstawy pnia, aż do najwyższych pędów – pokryte jest masą różowych kwiatów. Kwitnienie trwa (w zależności od pogody) do trzech tygodni.

Oprócz kwiatów ozdobę judaszowca stanowią sercowate, zielone liście.

Rozwijają się w maju, są początkowo żółtawozielone, później zielone. Jesienią przebarwiają się intensywnie na żółto.

W polskich warunkach klimatycznych judaszowiec kanadyjski jest odporny na mróz.

Judaszowiec ma przeciętne wymagania glebowe, dobrze rośnie nawet na glebach wapiennych i suchych, ale najlepiej na żyznym, przepuszczalnym, umiarkowanie wilgotnym podłożu.

Judaszowiec kanadyjski często jest mylony z judaszowcem południowym i judaszowcem chińskim, które nie są równie odporne na mróz.

Judaszowiec południowy to drzewo, na którym (według legendy) powiesił się Judasz po zdradzeniu Jezusa. W Polsce judaszowiec południowy jest bardzo rzadko uprawiany (nie jest mrozoodporny tak jak judaszowiec kanadyjski).